Patchwork en Quiltdagen … Wij hebben er zin in!

In de aanloop naar de Patchwork en Quiltdagen verschijnen er hier een aantal blogjes van mijn hand met wetenswaardigheden en feitjes en andere zaken die ik nu zo snel niet meer weet. Maar dat komt goed.

We zijn met zijn allen al superblij dat we weer tentoonstellingen kunnen bezoeken. Ik hoop met deze blogjes vooral u met een glimlach mee te trekken in de wondere wereld van onze mooie hobby; Patchwork en Quilten. En natuurlijk u super enthousiast te maken voor de komende editie van de Patchwork en Quiltdagen in Rijswijk.

Geen (ik ga dat nu even afkorten hoor, anders blijf ik typen) dus geen PW&QD zonder dat u zich mag vergapen aan heel veel tentoongestelde werken. Tentoonstellingen zijn altijd het summum van quiltshows. Je kan de een misschien mooier vinden dan de ander maar zonder tentoonstellingen is het maar een kaal geheel.

Al vele jaren geleden mocht ik mee naar een quilttentoonstelling in Den Haag. Dat waren niet de PW&QD, die bestonden toen nog niet, maar een internationale show in het World Forum. Ik heb mijn ogen uitgekeken, echt waar. Helemaal flabbergasted was ik. Voor de volledigheid, ik maakte toen geen quilts en eigenlijk maak ik die nog steeds niet, ik leg er alleen de laatste hand aan. Dat is verder geen trauma hoor, ik heb andere capaciteiten zei mijn handwerk juf vroeger al.  Maar ik vond de tentoonstelling en alles eromheen wel heel prachtig. Al die fantastische kleuren en al die kleurrijke mensen, geweldig. Daar is voor eeuwig en altijd mijn liefde voor het bezoeken van quilttentoonstellingen en kijken naar quilts ontstaan.

Jaren later bezochten wij de immens grote quiltshow in Houston en eerlijk gezegd, het was nogal een ‘sensory overload’. Er hingen meer dan 1.000.000 quilts, en ja ik overdrijf, maar het waren er wel heel veel. Toen al merkte ik op dat goed gebalanceerde kleinere exposities toch wel hun charme hadden. Het geeft de oogjes wat meer rust en laat de hersentjes niet overkoken zeg maar. Het groot, groter, groots is niet inherent aan mooie quilts. De prachtigste Dear Janes hangen naast de miniatuur Esschers gezellig naast elkaar.  En wat te denken van een hele carousel vol met allemaal rood/witte quilts?

 

Overigens klein weetje tussendoor, men doet gemiddeld 7 jaar over het voltooien van de Dear Jane. Sommige quiltsters doen het

veel sneller maar sommige quiltsters veel langzamer. 10 jaar is echt geen uitzondering. Niet dat iemand nu 10 jaar onafgebroken bezig is met die Dear Jane. “Eén project is geen project” is ook al zo’n gevleugelde uitspraak in quiltminnend Nederland.

In de vele edities van de PW&QD zijn er ook altijd heel veel tentoonstellingen opgenomen. De aankomende editie is alweer de 18^de editie. Misschien de zeventiende, maar het kan ook de negentiende zijn. Niet mijn schuld dat ik dat niet meer precies weet hoor. Moet je bij Dhr. Rutte voor zijn.

Maar goed, laten we het op de 18^de PW&QD houden.

Maar liefst 10 exposities zijn er deze keer …..tien!
Allemaal heel verschillend en allemaal met heel veel liefde samengesteld. En voor wie hier nu een uitgebreide bespreking van al die mooie inzendingen gaat verwachtten, nee. Nu niet, daar kom ik in een later blogje op terug. Hebt u alvast iets om u op te verheugen.

Al die exposities worden allemaal mede georganiseerd met niet aflatend enthousiasme door Jobina de Boer bijgestaan door enorm veel betrokken organisatoren, medewerkers en vrijwilligers.

Ik weet hoeveel er komt kijken voor de deuren opengaan en de stroom bezoekers een heerlijke dag gaat krijgen. Dat weet ik omdat ik altijd, overal, in de weg loop. Bij het ophangen van de quilts struikel ik over de latten. Bij de opbouw van de stands maak ik graag een praatje met de standhouder die daar eigenlijk helemaal geen tijd voor heeft. Bij het halen van de koffie houd ik het cateringpersoneel op omdat ik mijn portemonnee weer eens ben vergeten. Ik loop gewoon altijd over de hele beursvloer in de weg en daardoor zie ik ook hoeveel werk er wordt verzet. Echt gigantisch.

Naast het bekijken van de quilts is er overigens nog een zeer leuke activiteit te bedenken.

Mensen kijken, en met kijken bedoel ik belangstellend kijken en niet staren, daar voelen mensen zich erg ongemakkelijk bij. Ik weet

dat uit ervaring. Ooit op een expositie, we noemen geen namen, wandelde een dame met een prachtige gequiltte rok. Echt heel mooi om te zien maar ze stond met haar rug naar mij toe dus ik kon de voorkant niet zien. Ik liep om haar heen en bekeek de rok eens wat beter, oftewel ik stond te staren. Ruw werd ik weggetrokken door mijn gezelschap met het dringende verzoek om daarmee op te houden. De dame stelde het niet op prijs. (Helaas geen foto van de dame i.v.m. privacy, maar het leek een beetje op deze outfit) U begrijpt … kijken dus, niet staren.

Kijken naar al die andere bezoeksters m/v/x. De passie waarmee er foto’s worden gemaakt, het elkaar attenderen op weer een ander mooi detail in een quilt, de oprechte belangstelling voor de exposant/artist, het is hartverwarmend om te zien.

Nog meer te beleven tijdens de PW&QD?
Meer in het volgend blogje, vast en zeker.

Vriendelijke groet,
Petra (en Evy)
En zoals altijd ook heel speciaal van Max!