Mijn naam is Anne Lillholm Jørgensen. Ik kom oorspronkelijk uit Denemarken en woon sinds 2001 in Nederland. Mijn achtergrond is de technisch-medische wereld, en de kennis daarvan kan ik goed gebruiken in mijn dagelijkse werk als professioneel longarm quilter.

Ik ben van jongs af aan altijd heel creatief bezig geweest en ik houd van textiel in alle vormen. Ik heb veel textielbewerkingen uitgeprobeerd, maar mijn hart ligt bij patchwork en quilting.

In 2014 heb ik mijn Innova Longarm machine gekocht en vanaf dat moment heeft mijn leven een heel nieuwe wending gekregen. Mijn longarm machine geeft me de mogelijkheden om mijn creatieve ideeën uit te proberen. Op mijn machine kan ik veel andere dingen doen dan doorstikken. Denk aan schilderen met draad, couching, kralen opnaaien, sjaals maken, kleding versieren etc.

Ik ben begonnen met traditioneel patchwork en ken alle basistechnieken, maar nu ben ik meer in de temporary/art richting gegaan. Ik houd van felle kleuren, wat ook goed te zien is in mijn quilts.

Ik heb veel fantastische cursussen met beroemde longarm quilters gevolgd en veel geleerd. Door de jaren heen heb ik nationaal en internationaal diverse prijzen voor mijn werk gewonnen. Via mijn quiltwerk heb ik veel mensen leren kennen en ik heb al heel veel super mooie klanten quilts op mijn machine gehad. Ik verheug mij op de toekomst om nog veel meer mooie dingen te maken.

Ik quilt sinds 2006, heb een quiltwinkel in Hoorn gehad van 2006 tot januari 2016. De winkel is er dus 10 jaar geweest en ik heb dat met heel veel plezier gedaan. Het was tijd om de volgende stap te nemen. In 2012 is de eerste quilt naar een wedstrijd gegaan. In dit geval naar Houston waar de quilt gelijk gewonnen heeft. Ondertussen 23 prijzen verder. Ik heb tot nu toe workshops en lezingen  in Engeland en Amerika Gegeven. De hoogste prijs is de Beste of Show in Genesee  in de staat New York.

Ik woon in Hoorn, heb samen met mijn man 4 kinderen een geniet elke dag van het quilten. Ik wordt dit jaar 60. Ik ben een handquiltster wat er ook voor zorgt dat ik mijn werk altijd mee kan nemen.

Cees de Rooij, 77 Amsterdam

Cees begon op zijn 16^de met werken in een drukkerij. Volgde een opleiding aan de Kunstnijverheidsschool en tegelijkertijd de grafische opleiding in Eindhoven. Ik was ooit graficus en had ook een allegaartje aan creatieve nevenactiviteiten.

Cees is nu 77 en met pensioen. Sinds een kleine 3 jaar ben ik enigszins beperkt door mijn dwarslaesie maar wil  ik liever beoordeeld worden door de dingen die ik wel kan, ik sta erg positief in het leven. Quilts maken en bedenken is tegenwoordig het leukste wat ik doe nu ik veel meer thuis ben dan vroeger. Hij werkt voornamelijk met gebruikte stoffen, vaak overhemden met ruiten en strepen die hij koopt op de markt.

De quilts die hij maakt zijn eenvoudig van patroon en hebben een stoere uitstraling.

 

I was born in the Netherlands but have lived most of my life in Australia and small parts of my life in France.

My quilts are a product of a lifelong engagement with textiles, the mobility of the stitch, the interaction of colour created by dyeing and printing, and the creation of stories. As a small child I built constructions that were stitched and embroidered and this love of embroidery continued through my teenage and adult years. I have a Masters degree from Charles Sturt University, NSW which has pushed me to examine the textile surface in a more immediate way, not simply as a vehicle for imagery, but a return to the touch and textuality of textiles, its intimacy and its narrative content.

All the fabrics in my work are hand dyed, and I employ simple printing techniques to create original one-off fabrics . I love simple resist techniques such as folding and tieing. I tend to work in fairly simple colour contrasts though the cloth I use is often complex in the colours they contain. Stitching both by machine and hand are important elements, as is the creation of texture.Pattern and  repeats is also an element of my work.

In the past 20 years I have been curating travelling exhibitions, that have travelled mostly to Europe, the Middle East and India.  My travels have opened up a whole new world of textile . The travel experiences have been translated into a series entitled Traveller’s Blankets.

‘Eén quilt, veel verschillen’

De bruidsquilt van Jane Pizar, de ‘Irish Circles’, heeft velen geïnspireerd.

Karen Cunningham uit Australië maakt er een patroon van dat door cursisten van de winkels ‘Den Haan & Wagenmakers’ in Amsterdam en ‘Petra Prins Patchwork’ in Zutphen tijdens cursussen is gemaakt. Iedere deelnemer maakte de quilt in éigen stofkeuze. Dat resulteert in deze bijzondere tentoonstelling.

Solved Mysteries

Mysteryquilts ontworpen door Maaike Bakker

Maaike Bakker ontwerpt sinds 2015 ieder jaar een mysteryquilt. Op deze tentoonstelling in de Broodfabriek in Rijswijk zullen een aantal van deze quilts te zien zijn. De deelnemers aan de mysteryquilts maken de quilts in hun eigen kleurstelling. Voor de quilts zijn verschillende traditionele technieken gebruikt, maar het zijn geen gewone traditionele quilts: ze zijn anders. Als je een aantal van die quilts naast elkaar ziet, dan levert dat een heel boeiend en inspirerend beeld op.

In november 2019 is de vijfde Mysteryquilt van Maaike van start gegaan: Le Mystère de Notre Dame. Aanleiding voor dit ontwerp was  de vreselijke brand die in april 2019 in deze prachtige kathedraal uitbrak.

Kijk voor meer informatie op www.ateliermaaikebakker.nl of www.maaikebakker.eu.

Mijn werk vertelt vaak iets over mezelf. De inspiratie daarvoor haal ik uit mijn directe omgeving, de natuur en de kunst. Ik werk graag vanuit een bepaald thema en kleur is daarbij een belangrijk element. Ook werk ik graag een bepaald thema uit in een serie quilts.
Ik werk voornamelijk met katoenen stoffen die ik zelf verf en vaak bewerk d.m.v.  printen, stempelen, inkleuren met verf e.d. Maar soms maak ik ook een uitstapje naar andere materialen om mee te experimenten.
Mijn werk is nog steeds één grote ontdekkingstocht.

 

In 2013 volgden Rit Verhoeven en Ria Mille uit Lier (B) samen een vierdaagse workshop bij Susan Carlson in Maine VS. Het werd het begin van een fascinerende nieuwe kijk op het gebruik van patchworkstoffen. Ze bleken beiden snel de techniek “cutting loose” onder de knie te krijgen, en hebben sindsdien een serie kinder- en dierenportretten gemaakt.
Rit gebruikt meestal heldere kleuren, terwijl Ria zich heeft gespecialiseerd in warme tinten. Ze heeft toelating van National Geographic fotograaf Joel Sartore om zijn bijzondere dierenportretten te gebruiken als inspiratie.
Beiden zijn lid van patchworkgroep de “Ooiekooi”, die het voorbije jaar haar 25-jarig bestaan vierde met een zeer gesmaakte tentoonstelling, en waarvan Ria de bezielende kracht is.

Onze groep bestaat uit vier textielkunstenaars. In 2010 hebben we elkaar leren kennen waarna we in 2014 de groep ‘Birds’ hebben opgericht. We komen ongeveer één keer per maand bijeen om elkaar te stimuleren en motiveren. Het werken met thema’s haalt ons uit onze comfortzone, waarbij we worden uitgedaagd om onze eigen grenzen van de textielkunst te verkennen. De afgelopen jaren hebben we elk een persoonlijk ontwikkelingstraject gevolgd, maar ook gezamenlijk onderzoeken gedaan. Daarbij hebben we ons o.a. laten begeleiden door (textiele) kunstenaars. We streven ernaar om ons werk regelmatig te exposeren en onder de aandacht te brengen.
Voor de expositie in de Broodfabriek hebben wij elk drie nieuwe werken gemaakt. Daarnaast is er ook werk te zien dat wij al eerder tentoongesteld hebben.

 

” In America’s Depression era manufacturers realised that feedsacks containing such items as flour, rice and animal feed for sale were also providing a valuable source of scarce fabric and began to decorate their sacks with individual designs to promote sales.

A large feedsack, if carefully unpicked, could yield a whole yard of fabric. Many of these fabrics found their way into quilts, a selection of which can be seen here from the collection of the Textile Research Centre in Leiden, along with other items such as dresses, patterns and complete feedsacks, some of which were even printed as quilt ‘cheater’ cloths. Acquisition of some of the quilts was funded by the Small Grant Program of the United States Embassy of The Hague.”