Voorbereidingen en meer….
Nog even, het wordt nu echt aftellen. Op het moment van schrijven hebben we nog 1,5 week te gaan voor de beurs. De plattegrond is bekend, en in de winkel bij ons beginnen we met verzamelen van de benodigde spullen.
Een leuke maar ook hele drukke tijd als standhouder. Want wat gaat er mee, hoeveel, maar ook wat laat je thuis deze keer. De ruimte is beperkt en je wilt toch steeds weer een mooie stand neerzetten.
En deze keer spelen meer factoren een rol, wat zijn de regels omtrent corona.
Ik merk dat het bij onze klanten ook een vraag is die steeds terug komt.
Even de belangrijkste punten op een rijtje:
- Het is niet nodig om bij het betreden van de beurs een vaccinatiebewijs of negatieve test te laten zien.
- Er is een beperkt aantal tickets beschikbaar, op = op. Wij raden aan om voorafgaand aan de beurs online tickets te bestellen.
- Bij de entree van De Broodfabriek wordt iedereen gewezen op de geldende protocollen en huisregels.
- Het is niet verplicht om een mondkapje te dragen in publieke ruimtes. Dit mag natuurlijk wel als je je daar prettig bij voelt.
- Wij houden ons te allen tijden aan de geldende maatregelen, opgesteld door het RIVM.
In de afgelopen blogjes heb ik natuurlijk al wat laten zien van een deel van de exposanten maar ik heb nog niet iedereen genoemd. Kijk maar eens hier voor de andere exposities!
Tijdens het zoeken naar onderwerpen voor mijn blogjes kwam ik het volgende tegen over het ontstaan van de strijkplank en het strijkijzer, ik had het steeds laten liggen maar vind het te leuk om het niet te delen.
Sarah Boone wordt meestal gezien als de uitvinder van de moderne strijkplank.
Eerdere uitvindingen maakten het niet mogelijk om een heel kledingstuk efficiënt te strijken.
Dankzij het ontwerp van Boone konden kledingstukken snel en efficiënt worden gestreken. Bij eerdere ontwerpen moest een kledingstuk stukje bij beetje worden gestreken, waardoor het kledingstuk meerdere keren moest worden verwijderd en het risico op vervuiling toenam. Omdat Boone een dunne plank had verwerkt, konden kledingstukken erop worden gedraaid, wat betekent dat alle kanten toegankelijk waren voordat ze werden verwijderd.
En op het grotere oppervlak dat ze ontwierp, konden moeilijke plekken, zoals de mouwen, gemakkelijk worden gestreken.
Sarah Boone wordt beschouwd als een van de eerste Afro-Amerikanen die een patent verdiende. Ze was een voormalige slaaf die eind 19e eeuw in Connecticut woonde.
In de toekomst kunnen we Garry Allen, een Australische uitvinder, de volgende generatie strijkplanken toeschrijven. Hij heeft een strijkplank gemaakt die zo opgevouwen kan worden dat hij zo groot kan worden als een grotere aktetas. Hij wordt met een enkele stijl aan de muur bevestigd en kan 180 graden draaien, waardoor hij veelzijdig en compact is.
(bron: wikipedia)
Geschiedenis van het strijkijzer
De geschiedenis van het strijken is al heel oud. Zelfs de Vikingen streken hun kleren, alhoewel dat niet gedaan werd om er keurig gestreken bij te lopen.
Al in de prehistorie gebruikte men gepolijste stenen om kleding zo glad mogelijk te strijken. De Vikingen gebruikten vanaf ongeveer de negende eeuw een massief schijfvormig brok glas, een strijkglas of strijksteen. Niet om er keurig gestreken bij te lopen, maar om bijenwas in de wollen kleding te wrijven zodat die wind- en waterdicht bleef.
In de middeleeuwen werden ‘strijkijzers’ van aardewerk gebruikt. deze werden bij de open haard opgewarmd, maar ze vielen helaas nogal eens kapot.
De opvolger was het gietijzeren strijkijzer, dat op het vuur werd opgewarmd. Omdat het nogal snel afkoelde werden vaak twee exemplaren tegelijkertijd gebruikt. Het een stond op het vuur op te warmen, terwijl met het ander werd gestreken.
Vanaf de zeventiende eeuw gebruikte men een strijkbout. Aan de achterkant zat een klep waarin een gloeiend hete staaf (de bout) werd geschoven, waardoor men veel langer kon blijven strijken.
Een strijkijzer gevuld met hete kolen kwam in gebruik vanaf de negentiende eeuw. Dit was niet erg geliefd, want menig huisvrouw mopperde over het roet dat het schone wasgoed weer bevuilde.
De allereerste elektrische strijkijzers aan het eind van de negentiende eeuw waren werkelijk levensgevaarlijk.
Doordat de huisvrouw haar strijkgoed eerst met wat water bevochtigde, ontstond er geregeld kortsluiting.
Daarbij kwam zowel het strijkijzer als de gebruikster onder stroom te staan. In Amerika werd in 1882 het elektrische strijkijzer uitgevonden zoals wij het nu nog kennen.
Vanaf 1926 werd het strijkijzer uitgerust met een regelbare temperatuurinstelling en vanaf 1941 met een lampje dat aangaf dat het toestel voldoende was opgewarmd.
Tegenwoordig hangt het strijkgoed in een vloek en een zucht weer terug in de kast door de handige stroomstrijkijzers. Meer weten over de geschiedenis van het strijkijzer? In het Nederlands Strijkijzermuseum in Noordbroek zijn ruim 1.500 strijkijzers tentoongesteld.
Voor het blokje van deze keer stappen we ook even terug in de tijd:
De Dresden Plate
Tijdens de jaren ’20 en ’30 produceerde Dresden, Duitsland, porseleinen borden versierd met uitgebreide ontwerpen met bloemen, fruit en gebladerte. Deze platen werden de inspiratie voor het quiltblok Dresden Plate.
Om het blok te maken, worden de bloembladvormige wiggen van het ontwerp aan elkaar gezet en de voltooide bloem wordt vervolgens op een vierkant blok stof geappliqueerd.
Velen verwijzen naar quilts die in dit tijdperk zijn gemaakt als feedsack-quilts, omdat quilts werden gemaakt door de zakken te recyclen die waren gebruikt voor het bewaren van graan en zaad. Vrouwen bewaarden en ruilden de feedsacks om de kleuren en patronen te krijgen die ze wilden. Vaak stuurden ze een stukje van een specifieke voerzak met hun mannen als ze naar de stad gingen, om er zeker van te zijn dat ze terugkwamen met het gewenste patroon en de gewenste kleur.
Hieronder vind je het PDF patroon. Klik op de afbeelding om het te openen en zodoende op te slaan:
(Let op de ondergrond is een vierkant van 6,5 inch inclusief naadtoeslag. Je kan ook kiezen voor vier vierkantjes van 3,5 inch voor de ondergrond.)
